วันจันทร์แรกของการเป็นฟรีแลนซ์ กับความรู้สึกที่เคว้งคว้าง
วันนี้เป็นวันจันทร์วันแรกที่ชั้นไม่ต้องตื่นแต่เช้า
รีบอาบน้ำแต่งตัว ฝ่ารถที่ติดแน่นขนัดเพื่อไปทำงานในย่านใจกลางเมืองอย่างสาทร
ถามว่าสบายมั้ย
บอกตามตรงว่า “ไม่” เพราะเช้าวันนี้ชั้นก็ตื่นแต่เช้าเหมือนเดิมเพราะความเคยชิน
มันเป็นเช้าที่รู้สึกว่างเปล่ายังไงชอบคน เริ่มรู้สึกเคว้งคว้างไม่มีจุดหมาย
แม้ว่าเราจะมีแผนที่จะต้องทำเพื่อโปรโมทงานฟรีแลนซ์ของเรา
แต่เหมือนว่าเวลาส่วนใหญ่อยู่กับการรอคอยอะไรบางอย่าง
ก่อนออกจากงานก็คิดไว้ว่าสัก
2 อาทิตย์หลังจากออกจากงานมาแล้วจะใช้ชีวิตแบบชิลๆ สบายๆพักผ่อนไปก่อน
เปิดรับลูกค้าเรื่อยๆ ยังไม่เต็มที่มาก แต่ไม่รู้ทำไมใจมันถึงรู้สึกกลัวๆตลอดเวลา
กลัวจะทำไม่ได้ กลัวจะไปไม่รอด กลัวจะต้องกลับไปหางานประจำทำใหม่อีก
กลัวไปหมดทุกอย่าง ความรู้สึกที่ได้มาตอนนี้ มันไม่เหมือนอย่างที่คาดคิดไว้เลย
อาจจะเป็นเพราะเรายังไม่ชินก็ได้นะ
วันนี้ก็มีลูกค้าที่น่าเข้าข่ายว่าจะจ้างเราเพิ่มมาอีกราย
แต่ดูยากน่าดูเลย เราก็พยายามหาทางแก้ปัญหาช่วยเค้าสุดความสามารถที่เราทำได้ ต่อไปก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของลูกค้าว่าจะตกลงจ้างเราหรือเปล่า
ดูท่าการเป็นฟรีแลนเซอร์จะไม่ได้ง่ายๆ
ไม่สุขสบาย เหมือนที่คิดไว้ซะแล้วสิ
0 comments:
Post a Comment